ahötsa_

Batzuei agian ezaguna egingo zaie jai-giroetan ematen diren erasoen aurrean, sentsibilizatzeko, informatzeko edota arreta berezia eskaintzeko Emaginen Indarkeria Sexistarik gabeko GUNEAk ikusi izana edo askotan Mugimendu Feministarekin ere telefono bidezko gau eta egunez aktibatzen diren protokoloen berri eduki izana…

Urteetako esperientziatik, kezkaz bizi dugu gaurko egoera. Izan ere, Covid-19aren pandemiarekin batera, indarkeria matxistaren aurkako programa eta baliabide asko bertan behera geratzen ari dira. Gaur da eguna, pandemia hasi zenetik hilabete luzeak pasa direnean, baliabideak birpentsatu eta gauden egoerara egokitu beharrean, zuzenean programak bertan behera geratzen direna.

Arduraz bizi dugu egoera hau: ez bakarrik herri eta auzoetako jai “ofizialak” antolatzen ez baldin badira ere, erasoak egoten jarraitzen dutelako, baizik eta pandemia hasi zenetik, konfinamendu ostean harreman, jokabide eta eraso batzuk normalizatzen ari direla uste dugulako. Hau al da emakumeontzat normalitate berria? Balio askatzaileetatik oso urrun kokatzen diren giroak bizi ditugu bereziki aisialdi eremuan: jarrera oso oldarkorrak, espazioaren erabilera maskulinoa eta bortitzak…

Bitartean, erasoen prebentzioa eta erasoei aurre egiteko programak oso leku gutxitan garatzen ari dira. Ez da zerbitzu hori eskaintzen, eta beraz, ondorio zuzena da gertatzen diren erasoak ezkutuan geratzen direla edo gertatzen diren erasoei aurre egiteko tresnarik gabe aurkitzen direla emakumeak*. Zintzoki uste dugu, inoiz baino beharrezkoagoa dela biolentzia heteropatriarkalari aurre egitea, argitara ekartzea eta tresnak eskaintzea.

Finean, garrantzitsua dela uste dugu berandu baino lehen, eremu honetan atzera urratsik ez emateko erabakiak hartzea eta baliabideak jartzea. Azpimarratu nahi dugu, instituzio publikoek daukaten ardura, uste baitugu ardura honi ihes egiten ari zaiola, jaiak ofizialak ez direnaren aitzakiarekin.

Emaginek argi dauka, gure jarduera guztiarekin aurrera jarraituko dugula, egiten duguna inoiz baino premiazkoagoa dela uste dugulako. Indarkeria matxista lehen mailako arazo sozial eta politikoa izan behar duelako.