ahötsa_

Udal Patronatuak izendatuta, zuzendariaren kudeaketak pixkanaka Klaustroari bere eskumenak kendu dizkio, Eskolaren Barne Araudiaren ez-betetze ugariak pilatu ditu, langile gisa irakasleei errespetua galdu die, alde bakarretik neurri antipedagogikoak hartu ditu eta zigorrekin zapaldu ditu bere jarraibideak zalantzan jartzen dituzten jarrerak eta bere arbitrariotasunak erantzuten diren bakoitzean. Horren ondorioz, irakasle batzuk estresagatik eta antsietateagatik tratatzen ari dira aspaldian.

Hautagaitzarekin batera aurkeztu zen Zuzendaritza Taldeak, bere eginkizunak kenduta, dimisioa eman zuen, bere kudeaketarekin ados ez zegoelako. Gaur egungo egoera Zuzendaritza Talderik gabeko eta irakasleen artean inolako laguntzarik gabeko Zuzendaritza da.

Gaur egun, gizarteak mundu aldakor batean hezitzeko erronkari egin behar dio aurre, baina gure Musika Eskolak ez du norabiderik errealitate sozial berri batera egokitzeko, iraganean izan zen bezala eraginkorra eta ezinbestekoa izan dadin. Zentroa pertsona bakar batek gobernatzen du, eta irismen laburreko neurriak ezartzen ditu. Neurri horiek inoiz behar izan ez diren zereginekin lan egiteko zigorrak dira, edozein ekintza burokratizatuz eta gure funtsezko lana oztopatuz, beste garai bateko prozedurak aplikatuz. Hau da ezagutza, esperientzia, ideia eta, batez ere, ilusioz lan egiteko gogo handia duen profesional-talde bat demokratikoki gidatzeko gai ez den pertsona baten profila.

Patronatuak egoera hori ezagutzen eta onartzen du, baina bere Estatutuetan dagoen hutsune legal batez hitz egiten du, zuzendaria kargutik kentzea eragozten duena. Kontaktu eta bilera batzuen ondoren, eta arrazoia ukatu gabe, egoera jasanezin bati aurre egitea atzeratzen du, aspaldidanik alternatiba batzuen azterketa iragarriz, nahiz eta ordezkatutako talde politikoren batek alter solonatiba horien edukia ezagutzeko interesa agertu duen. Gehienez ere, epeltasun susmagarri batez, zuzendariari bere borondatezko ukoaren bidea seinalatu zaio, emaitzarik gabe.

Eskolako klaseak hastean autoestimua goratzeko eta gure ikasleekin harremanetan jartzeko egiten dugun ahaleginak bultzatzen gaitu aurrera jarraitzera, musikarekiko eta hezkuntzarekiko pasioa oinarri hartuta lan egiten baitugu. Baina klaseak amaitzean, kezkak eta beldurrak berriz itzultzen dira, gure gogoari eta osasunari kalte eginez.

Horregatik guztiagatik, iritzi publikoarengana jotzen dugu egoera hori salatzeko, eta jakinarazteko aspaldi zuzendariaren dimisioa edo kargu-uztea eskatzen dugula. Irakasle guztiok uste dugu horrela jarraituz gero, denbora gutxian eragindako narriadura atzeraezina izango dela. Patronatuan ordezkatuta dauden estamentu guztiei premiazko irtenbide argia eta berehalakoa eskatzen diegu, inork nahi ez dituen neurri zorrotzagoak saihesteko. Neurri horiek, ziur aski eta beharrik gabe, guztioi kalte egingo ligukete.