ahötsa_

Urte luze pasatu dira egoera lazgarri batek gure herria astindu zuenetik, Jokinek bere buruaz beste egin zuenetik. Ikastetxeek bullying detektatzeko –eta gelditzeko- protokoloak garatuta dituzte, baina ezin esan honelako jokaerak uxatu ditugunik.

LGTBI pertsonekiko jazarpena edo bortizkeria eta emakumeen aurkako

indarkeria matxistek bide paraleloa eraman dute. Etxeko (eskolako) kontua izatetik

kontu publikoa izatera pasatu da. Denoi dagokigu, denok gara biktimak. Denok dugu

gelditzeko erantzukizuna. Eta abiapuntu hau hartzen badugu, eta benetan aurre

egingo badiogu, ezin dugu zuritu inolako bortizkeria kasurik.

Historiak erakutsi digu legeetan emandako aldaketak ez direla nahikorik izan

berdintasunaren aldeko lorpenetan. Genero berdintasuna ez dugu erdietsi lege

aldaketen bitartez, gaur egun oraindik ere ohitura eta jarrera matxistek bete-betean

baitarraite.

Egungo gazteek nola ikusten eta nola baloratzen dute genero eta aniztasun

afektibo sexuala? Garbi dago euren begirada eraikitzen ari direla, beti ere bizipen

propioetatik abiaturik. Baina non gauden ulertuko badute, azken hamarkadetan

hainbat eremutan eman den borrokari esker erdietsi direla eskubideak ezagutu behar

dute. 2015. urtean ALDARTE eta EHGAM taldeek “Memoria ausartak” proiektua

aurkeztu zuten, LGTB memoria historiko kolektiboa berreskuratzeko gunea. Bertan,

13 bizitza-istorio aurkezten dira, eta frankismo eta trantsizio garaiko bizitza eta

maitasun gay-lesbianoko istorioak biltzen dira. LGTB memoria historikoa

aldarrikatzeko eta biltzeko gune horretan homofobia eta lesbofobiaren aurka

borrokatzen da, gaur egungoarekin erlazionatua dagoen ezagueraren bitartez.

Pertsonen arteko harremana mota askotakoa izan daiteke, eta ohikoa den

hitzen bitartez ez ezik, keinu, gorputz hizkera eta begiradaren bitartez ere gauzatzen

dugu komunikazioa, eta gu geu garen bezala agertzen gara besteen aurrean. Era

berean, ezin dugu ahaztu begiradek eta keinuek berebiziko garrantzia izan dutela,

eta badutela gaur egun, elkar ezagutzeko eta harremanak izateko, ligatzeko tresna

ere baitira.

Askatasun begiradak nahi ditugu gure eskoletan, gure kaleetan, gure

gizartean. Hezkuntza sistemak askatasunean bizi diren pertsonak hezi behar ditu,

diren bezalakoak izan daitezen, diskriminaziorik gabe, epaiturik izan gabe.

Genero eta aniztasun afektibo sexuala modu askean bizitzen laguntzeko unitate

didaktikoa prestatu eta bidali dugu ikastetxeetara. Unitate horretan, gure eguneroko

jardunean ez dugu tolerantzia landu nahi, ez baitugu besteen epairik nahi norberaren

generoaz, genero adierazpenaz, edo maitatzeko eraz; askatasun gizartean bizi nahi

dugu, gizarte askatzailean.