ahötsa_

Europako Ingurumen Agentziaren arabera, Espainia dugu klima aldaketak gehien kaltetu duen
Europako herrialdeetako bat. 

Klima-aldaketa suntsitzailea saihesteko bide bakarra dago: CO2 isuriak nabarmen eta azkar
murriztea eta trantsizio ekologikoa bizkortzea. Horretarako, erabaki politiko eta judizial ausartak
behar dira. 

Krisi globalaren ondorioak pandemiak gordin-gordin erakusten dizkigun une hauetan garaiz
gabiltza aldaketa klimatikoa gelditu ezean etorriko den hondamendia geldiarazteko. 

Klimaren, gizateriaren eta planetaren etorkizuna definituko duten garrantzi handiko erabaki
politikoak hartzea ezin da alde batera utzi, nahiz eta une honetan garrantzitsua izan COVID
19ren pandemiaren aurrean premiazko erantzunak bilatzea. 

Gobernuak ez du bete Energiaren Batasunaren eta Klimaren aldeko Ekintzaren gobernantzari
buruzko 2018/1999 (EB) Erregelamenduan aurreikusitako betebeharra. Erregelamendu horrek
Energiaren eta Klimaren Plan Nazional Integratua (PNIEC) eta Epe Luzerako Estrategia (ELP)
onartu zituen joan den abendurako. Gauzak horrela, Gobernua urratzen ari da, halaber,
Parisko Akordioaren berrespenarekin hartutako konpromisoak eta Nazio Batuen Klima
Aldaketaren Gobernu Arteko Panelak (IPCC) 1,5oC-ko muga ez gainditzeko emandako
gomendio zientifikoak; gomendio horien arabera, berotegi-efektuko gasen isurketen
murrizketa ez litzateke 2030ean 1990ean baino % 55 txikiagoa izan behar, eta isurketen
zero garbia 2040an. Hala ere, Gobernuaren zirriborroak 2030ean isurketak % 23 murrizteko
helburua ezartzen du, aipatutako nazioarteko konpromisoan erabakitakoa baino askoz ere
gutxiago. 

Espainiak urteak daramatza berotegi-efektuko gasak ezarritako mugatik gora isurtzen.
2008ko krisi ekonomikoaren eraginez soilik murriztu ziren industriako isurketak 2012ra arte, eta
une horretatik gaur egunera arte, etengabe hazi ziren. 

Gobernuak isurketak murrizteko aurreikusitako helburuekin, Espainiak ezin izango du ekidin
lehorte larrien eragina, suteen kopurua eta intentsitatea handitzea, euri-jasak, itsas mailaren
igoera handiagoa eta, beraz, kostaldeko uholdeak. Egoera horiek, munduko gainerako lekuetan
bezala, eragin handiagoa izango dute populazio ahulenetan. 

Planetako gainerako lekuetan bezala, Espainian ere pertsona ahulenak dira gutxien kutsatzen
dutenak eta egokitzeko eta klima-aldaketaren ondorioak arintzeko baliabide gutxien dituztenak.
Garrantzitsua da gure herrialdean eraldaketa ekologikoko edozein prozesuk pertsona horiek
defendatzeko mekanismoak izatea. 

Bestalde, pertsona garen aldetik, gure bizimodua aztertzea dagokigu. Gure gizartea aberastu
egiten da gainerakoen pobretzearen kontura eta pertsona guztien baliabideak urritzearen
kontura. Gure bizimodua eta gure kontsumo neurrigabea zalantzan jarri behar dira egoera
klimatikoak hobera egitea nahi badugu. Ez da nahikoa gobernuei begiratzea, gutako bakoitzak
jakin behar du gure aberastasuna eta garapena pobreziaren eta planetaren
ingurumen-hondamendiaren beste aldea direla. 

Horregatik, irailaren 25ean, 19:00etan, Gaztelu Plazan, Klimaren aldeko Mobilizazio
Globaletik hasita, herritarrak hurrengo mobilizazioetan parte hartzera animatzen ditugu,
erakundeei klima-aldaketaren aurka borrokatzeko ausartak izan daitezen eta erreakziona
dezaten eskatzeko.