ahötsa_

Erabaki zuzen eta logiko horrek, gure osasun-egoera ikusita, ondorio negatiboak izan ditu kaltetutako ehunka mila pertsonentzat. 

Bidaien ezeztapen hori, kaltetuek jada ordaindu zutena, halako moduan gertatu da, non ondorio ekonomikoak izaten ari diren erretiratuak eta pentsiodunak. Lehenengo,% 6,20 aipatu zen kitapen gastuetarako, eta, azkenean,% 15 edo gehiago izan da. 

Paradoxa bat eta bidegabekeria bat gertatzen da, bidaiak eskatutako aurrerapenarekin, 45 egun gutxienez, ordaindu zituzten pertsonek, espolioa jasaten dute sortu ez duten egoera bat ordainaraziz. Zehazki, haiek eragin ez dituzten gastu batzuk kargatzen zaizkie, haiek ez baitute bertan behera utzi bidaiarik. Era berean, ezeztapen hori, justifikatuta egon arren, ez zutelako beraiek erabaki, Espainiako Erresumako Gobernuak eta IMSERSOk baizik. 

Beste paradoxa bat ere badago: alarma estatuan, orrialde ofizialek bidaiak kontratatzeko eta ordainketak egiteko aukera eman dute apirilaren 14ra arte gutxienez; hau da, espolioa mantendu egin da, nahiz eta zentzuzko ikuspegiak izan osasun inguruneetan bidaia horiek ezin izango liratekeela egin. 

Jarrera hori sumingarria da, gainera, espoliazio hori inolako oihartzun mediatikorik gabe egin izana. 

Laburbilduz, hogei eta hogeita hamar milioi euro artean espoliatu zaizkie pentsiodunei eta erretiratuei. Bai, 900 eurora iristen ez den batez besteko pentsioa kobratzen duen jendeari. 

Oraindik garaiz daude IMSERSO eta Gizarte Eskubideen eta Agenda 2030en Lehendakariordetza bidegabekeria horri erantzuteko eta zuzentzeko.