LAB: “Nahikoa da! Gelditu orain! Gaixotasunera kondenatzen gaituzue, eta kasu batzuetan heriotzara”

LAB sindikatuak Nafarroako langile klasearekin eta gizarte osoarekin partekatu nahi ditu Covid-19ko pandemia dela-eta Nafarroan pairatzen ari garen krisi eta larrialdi sozialaren egoerari buruzko zenbait gogoeta.

2020-ko martxoak 25

Nafarroako Gobernuak, CEN-en zerbitzuan, jarduera ekonomikoa gure osasunaren eta bizien aurretik jartzea erabaki du

Azken bileratik, Nafarroako Gobernuarekin eta Nafarroako CEN-eko enpresaburuekin martxoaren 20an egin genuen hartatik, oso kezkatuta atera ginen. Berriro ere, funtsezkoak ez diren jarduerak geldiarazteko eskatu genuen, Nafarroa gutxieneko zerbitzuetan jarriz. Biztanleria bakartuta eta konfinatuta edukitzea, eguneko 24 orduetan, etxean, seme-alabekin ere atera gabe, eta, aldi berean, milaka langileri lan egiten eta haien artean harreman zuzena izaten jartzea, segurtasun neurririk gabe, kontraesan jasanezina da osasunari, politikari, gizarteari eta giza arloei dagokienez.

Langileok erantzun eredugarria ematen ari gara konfinamenduak dakarren ahalegin eta ariketa kolektiboan parte hartuz eta horren ondorioak jasoz (polizia-egoera, eskubide eta askatasunen mugatzea… ), bai eta lantokietako osasunaren eta bizitzaren aldeko borroka gidatuz ere, patronalaren neurrira egindako konfinamendu baten aurrean planto eginez.

Baina guztion adimenaren aurkako iraina da patronalak eta Gobernuak esatea orokorrean gauzak ongi egiten ari direla eta segurtasun neurriak daudela. Ez da egia. Errealitatea beste bat da, eta gainditzen gaitu. Gaixotasunera kondenatzen gaituzue, eta kasu batzuetan heriotzara. Une honetan Covid-19ko diagnostiko klinikoak dituzten pertsonekin kontaktu estua izan duten gainerako lankideek lanean jarraitzen dute, isolatuta eta inolako segurtasun-neurririk gabe, birusa zabaltzen, LABek jaso dituen datuen arabera.

Zenbat heriotza eta kutsatzek justifikatzen dute ezinezkoa den jarduera ekonomiko bat? Eta nor egingo da horien guztien erantzule? Txibite, Aierdi, Sarria? Nahikoa da! Geldi! Zuekin ez dago etorkizunik.

CEN patronalak ez du bere gain hartzen bere erantzukizuna

Kapitala eroso dago, enpresaburuak eroso daude, halako agertokietan beti egon dira ongi, beti bezala jarduera ekonomikoaren mantentzea inposatzeaz arduratu dira, beraien interes ekonomikoak gure osasunaren eta bizitzaren gainetik bermatzeko. Beste behin ere, ez daude prest beraien erantzukizuna hartzeko.

Neurri zehatzekin uko egiten diote enpleguarekin konpromisoa hartzeari eta kaleratzeen bidez hura suntsitzea saihesteari. 2008ko krisian gertatu bezala, nahi dute langileek ordaintzea krisi eta gizarte-larrialdi honen faktura. Eta bide horretan, ez dituzte gure soldatak %100eraino osatuko.

Eskuak libre nahi dituzte ERTEetan (dagoeneko milaka dira Nafarroan), inposaketa negoziazioaren aurrean, egoerak aprobetxatzea, langile klasea izatea ondorioak pairatuko dituena. Aldi baterako langileen edo ABLEek kontratatutako langile gehienak kaleratuko dituzte. Azkenean, zenbat eta prekarietate handiagoa izan, orduan eta ondorio txarragoak eta zorrotzagoak jasaten dituzu. Ondorio gogorrak izango dira. Horretarako, eta honetan ere, Nafarroako Gobernuaren babesa eta aliantza dute.

Nafarroako Gobernuak bermatu behar du administrazioak kontratatutako enpresetako langile guztiak etxean geratuko direla administrazioko plantillaren baldintza berberetan. Hau da, indarrean dauden kontratuei eusteko eskatzen diogu, plantilla horiek kaleratzea edo soldataren %70 soilik jaso behar izatea saihesteko, kontuan hartuta, gainera, soldata prekarioak dituztela. Hau onartezina da.

Osasun Publikoa – Osasunbidea: herritarren osasuna bermatzeko eta bizitzen ari garen krisi hau gainditzeko tresnarik eta eredurik onena

Osasun publikoan hainbat hamarkadatako murrizketek ondorio lazgarrienak erakusten dituzte orain. Ondorioz, Nafarroako Gobernuari eskatzen diogu utz diezaiola beste alde batera begiratzen jarraitzeari.

Paradoxikoa da Txibite lehendakariak Nafarroako enpresetara bidalitako gutunen berri ematea, sistema publikoari eskura dituzten babes-ekipoak eman diezazkioten, enpresek ere ez dutenean beraien langileen osasuna bermatzeko ekipo nahikorik. Ildo horretan, lehentasuna funtsezko zerbitzuetako langileen osasuna bermatzea da (osasun-langileak eta zaintzaileak, larrialdietako langileak, elikadura-katea, energia eta ura, besteak beste). Hori dela eta, eskatzen dugu, behar izanez gero, errekisara jo dadila bere jarduera bertan behera utzi beharko lukeen eta jada Nafarroako herritarren esku jarri beharko lukeen sektore pribatuan horrelako baliabideak jartzeko. Baita osasun pribatuak esku har dezan ere, bere zerbitzu guztiak gizarte osoaren eskura jartzeko.

Nafarroako Gobernuari eskatzen diogu neurri horiek guztiak zehaztu ditzala, eta, gainera, zehaztu dezala zein izango den iragarritako 100 milioi horietatik osasun publikoan egingo den inbertsioa, eta nola garatuko duen.

Espainiako armadak larrialdi sistema publikoaren esku jarri behar ditu bere babes ekipoak, eta Nafarroatik alde egin

Nafarroako gizarte osoarentzat iraina da norbera babesteko ekipamendu perfektua duten soldaduak ikustea hutsik dauden estatuko eraikinak garbitzen, gure osasun langileek, larrialdietakoek, supermerkatuetakoek… maskarak, mantalak, karetak edo xaboiak ez dituzten bitartean.

LABeko atal sindikalak Nafarroako Suhiltzaile zerbitzuan salatu duen bezala, suhiltzaile eta larrialdi zerbitzuetan austeritate eta murrizketa politikak aplikatzen ziren bitartean, Espainiako Gobernuak Larrialdietarako Unitate Militarra sortu zuen, militarrei babes sozialeko lanak esleituz, baliabideak emanez.

LABek, suhiltzaileen kolektiboaren gehiengoaren babesarekin, krisi honetan eta gizarte-larrialdi honetan inplikatzeko prestutasuna erakutsi badu ere, oraindik ez dago Suhiltzaile Zerbitzuko arduradunen erantzunik.

Ondorioz, larrialdi-lanetan funtsezkoa den zerbitzu publiko bat alferrik galtzen ari da, Espainiako armadarekin marketin-kanpaina baten mesedetan.

Bada, oraindik jakin ez badute ere, militarrek ez dutela ezertarako balio Covid-19ren aurrean, birusa osasun publikoarekin eta botikekin tratatzen dute.

Hain zuzen ere, hori da krisi eta gizarte-larrialdi honi irtenbidea emango dioten erabaki politikoak hartzeko gaitasuna mugatuta dugula erakusten duen adibide bat, publikoa eta pertsonak erdigunean jarriz. Azken batean, gauzak beste modu batera egitea: osasungintzan inbertituz eta Espainiako militarren aurrean babes ekipoak erosiz gure kaleetan.

Gehiago