ahötsa_

PPk EPEaren aurka Madrilen jarritako helegitea Gobernuarentzat aitzakia paregabe izan da. PPren salaketak 100 lanpostu kentzea eskatu arren, gobernuak, modu uler gaitzean, 120 plaza kendu ditu. Hainbat sindikatu pozik azaldu dira plaza gutxiago eskaintzearekin, irtenbidea geroz eta ezegonkorragoa den etorkizun baten esku utziz. Zein herrialdetan normaltzat ikusiko genuke sindikatuek EPE plaza murriztea eta prekarietatearen luzapena ospatzea?

Bigarren erabaki larria, zerrenda bikoitza mantentzea izan da da. Eta honi lotuta, Hezkuntza Departamentuak, modu traketsean, aurreko erabakia makilatu nahian irakasle elebidunei espezialitate bereko bi hizkuntzetan azterketak bi egunetan egiteko aukera eman nahi izana (prozesu nekagarritik bi aldiz pasa araziz irakaslegoa, Hezkuntza Departamentuak sobera ongi dakienean irakasleak gaituta daudela bertako bi hizkuntzetan klaseak emateko).

Salbuespen neurri hau ez da Administrazioko beste esparrutan gertatzen, ez Nafarroan ezta estatu osoan ere. Zerrenda bakarra berdintasun, meritu eta gaitasuna bermatzeko modu bakarra da. Mahai orokor eta sektorialaren gehiengoaren babesa du. Zerrenda bikoitza mantentzea gutxi irudituta, erregimenaren sindikatuek , izugarrizko zalaparta sortu dute azterketa datak egun ezberdinetan jartzearekin eta elebitan irakasteko gaitasuna dutenei bi azterketak egitearen aukera ematearekin. Zer gertatzen da Nafarroan? Bi edo hiru hizkuntza jakitea mugatu edo zigortu egin behar al da? Aukerak mugatu edo gaitasunak ukatu behar al zaizkie irakasle euskaldun elebidun edo eleanitzei? Era berean, inposaketatzat hartu zuten Iruñeko 17 haur eskoletatik 4 euskaraz eskaintzan egotea. ¿Erotuta al gabiltza?

Otsailaren 20an, Afapnak gidatutako kontzentrazioan espainolismo linguistikoaren militante sutsuak bildu ziren (CCOO, UGT, ANPE, CSIF eta APS), eta agerian utzi ere haien zentzugabekeria eta argudio falta. Dena zaku berean sartuta, herritarren benetako eskaerari muzin eginez eta hizkuntza eskubideetan injustizia historikoak ignoratuz, egoera hori orekatzeko helburua duen edozein neurriren aurka gogor ekiteko prest. “Gaztelaniazko irakaslegoari bazterketarik ez” leloarekin, elebakarrak diren irakasleak baino ez dituzte kontuan hartzen, alde batera utziz euskaraz dakiten gaztelaniazko irakasleak. Hau nahikoa ez balitz, beldurrari zabaltzen dute ehunka irakasle ez direla kontratatuak izango esanez. Hezkuntza Departamentuaren ardura da irakasteko gaitasun handienak dituzten irakasleak kontratatzea, hizkuntza gaitasunak barne. Erregimenaren eta “status quo”-aren aldekoek hainbeste kritikatzen duten bigarren aukera hori, gaitasun profesional bat gehiago izatearen ondorioa da, kasu honetan ikasle nafarren %25-30ek (%43 eremu mistoan) ikasten duen bertako hizkuntza menperatzea, alegia. Non ikusi da bestelakorik? Bat gatoz, nola ez, titulazio gehiago duten irakasleek ere aukera gehiago izan beharko lituzketela, eta horregatik aspalditik zerrenda bakarra aldarrikatu dugu, hau da, irakasleagoa norberaren meritu eta gaitasunen arabera sailkatzeko bidezko modurik eraginkorrena delako.

Euskara lurralde osoan ofiziala ez izatearen argudioaz; bi hizkuntzak ofizialak diren eremu euskaldunekoa den irakasle bati ukatuko diogu bere herrialdean gaztelaniazko lanpostu bat eskuratzeko aukera? Zein irizpideren arabera? Lehen aipatutako sindikatuen presioek hizkuntzagatik bereiztutako zerrendetan daudenen irakasle elebakarren pribilegiozko egoerak mantentzea dute helburu, eta, bide batez, oso koldar jokatu duen gobernua higatzea. Gobernu honek eskubide linguistiko eta laboralen urraketa eta bazterkeriarekin bukatzeko aukera izan du eta ez du gauzatu. Honi guztiari beren burua ezker eta aurrerakoitzat duten sindikatu eta partiduen jarrera klientelista gehitu behar zaio. Antzinako erregimena gogoan dute eta oraindik mesedeak zor dizkiote antza denez. Nork uler dezake berezko bi hizkuntza duten erkidegoetan murgiltze linguistikoa bultzatzen duten partidu eta sindikatuek, hemen Nafarroan berdin ez jokatzea?

Kolektibo hauek irekitzen ari diren fronte guztietan elementu komun bat dago, Nafarroako berezko hizkuntzetako baten aurkako auto-gorrotoa nabaria, euskara ez jakitearen kultura bultzatzea eta urteetan luzatu diren pribilegiozko egoerak galtzearen beldurra. Gogora dezagun noizbait erdaldunen ahotan guztiok entzun dugun esaldi hura: “Beste hizkuntza bat ikasi nahiago dut, izan ere, euskarak ez du lan egiteko balio”. Eztabaida konstruktiboa beharrezkoa dugu, balio demokratiko eta berdintasunean oinarritutako gizarte batera eramango gaituena, eta jakina, gure ezagutza eta aberastasunak saritu eta bultzatuko dituena.

Iruñean, 2016eko otsailaren 29an